Ayşe Acar
Cumhuriyet Pazar – 03.03.2024
Ayiş’in zihninde gaibe uzanan merdivenler vardı. Geceye karanlık gelince merdivenlere adım atar bilinmeze giderdi.
Gaipte kimseler yoktu, beklerdi Ayiş. Bir gün biri çıkıp gelecek yanında oturacak, konuşmaya başlayacaklardı. Aşağıda yaşayanlar onunla konuşmuyordu. Ne zaman bir şey sormak için yanlarına gitse yalnızca birkaç kelime edip ondan uzaklaşıyorlardı. Hava her zaman çok soğuktu. Her sabah uyanıp evinin önündeki karları kürekle alır, kendine yol açıp şehrin çeşmesinden eve su taşırdı. Isınmak için sobaya odun atar, patatesleri sobanın üzerinde haşlar, yemeğini yerken kendiyle konuşurdu.